درمان آتروفی با کشف پروتئین رشد عضلانی
تاریخ انتشار: ۲۰ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۶۱۲۱۵
پژوهشگران پروتئینی را شناسایی کردهاند که کلید رشد توده عضلانی و قدرت اسکلتی است و میتواند هدف جدیدی برای درمان آتروفی عضلانی باشد.
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از نیو اطلس، پژوهشگران پروتئینی را شناسایی کردهاند که برای رشد توده عضلانی اسکلتی و قدرت و توانایی بافت برای متابولیسم گلوکز حیاتی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
عضلات اسکلتی برای ایجاد حرکت، حفظ شرایط و وضعیت بدن، حفظ دمای بدن، ذخیره مواد مغذی و تثبیت مفاصل ضروری هستند. با تمرین ورزشی میتوان ماهیچههای اسکلتی را به طور قابل توجهی بهبود بخشید، با این حال، افزایش سن و طی کردن دورههای طولانی بدون ورزش میتواند منجر به تحلیل رفتن عضلات شود، در غیر این صورت به عنوان آتروفی شناخته میشود.
آتروفی عضلانی، از دست رفتن جرم عضلات اسکلتی است که میتواند ناشی از عدم تحرک، بالارفتن سن، سوء تغذیه، داروها یا آسیبها و بیماریهای مختلفی باشد که بر روی دستگاه عصبی یا عضلانی-اسکلتی اثرگذارند. آتروفی عضلانی منجر به ضعف عضلانی و در نهایت، معلولیت میگردد.
دو نوع بافت و رشته، عضله اسکلتی را تشکیل میدهند: آهسته(نوع ۱) و سریع(نوع ۲a، ۲x و ۲b).
رشتههای نوع ۱ دارای سرعت انقباض آهسته و مقاومت در برابر خستگی هستند(به فعالیتهای استقامتی در مسافت طولانی مانند دوی ماراتن فکر کنید)، در حالی که رشتههای نوع ۲ مستعد خستگی هستند، اما سرعت انقباض و قدرت بالایی دارند(دوی سرعت یا وزنهبرداری). از دیدگاه متابولیک، فیبرهای نوع ۱ و نوع ۲a اکسیژن بیشتری مصرف میکنند.
اکنون در یک مطالعه جدید، پژوهشگران دانشگاه متروپولیتن توکیو به بررسی چگونگی تنظیم توده عضلانی و قدرت اسکلتی، از جمله فرآیندهای متابولیکی که آن را هدایت میکنند، پرداختند و نقش مهمی را که یک پروتئین موسوم به موساشی-۲(Musashi-۲) یا Msi۲ ایفا میکند، کشف کردند.
این پروتئین یک پروتئین متصل به آرانای است که ژنهای دخیل در توسعه و تمایز سلول را تنظیم میکند، اگرچه عملکرد آن بین اندامها متفاوت است. موساشی-۲ در ابتدا در سلولهای عصبی به عنوان یک عامل ضروری برای رشد طبیعی مغز کشف شد. اخیراً نیز در سلولهای عضلانی اسکلتی یافت شده و در تشکیل بافت عضلانی به نام myogenesis نقش دارد.
پژوهشگران نمونههای بافت عضلانی کتف موشها - آنهایی که ژن Msi۲ از آنها حذف شده بود و آنهایی که نشده بود - گرفتند و عناصر سلولی که بافت عضلانی از آن ساخته شده است را جدا کردند.
آنها دریافتند که عضلات موشهای بدون Msi۲ بهجای رنگ قرمز معمولی، به طور قابلتوجهی جرم، قدرت انقباض کمتر و رنگ سفیدی داشتند. رنگ قرمز بافت عضلانی از الیاف نوع ۱ میآید که سرشار از میتوکندری و میوگلوبین هستن که پروتئین اتصال دهنده آهن و اکسیژن است.
پژوهشگران با بررسی این بافت زیر میکروسکوپ متوجه شدند که جرم کاهش یافته به دلیل کاهش تعداد رشتههای نوع ۲a است. آنها همچنین دریافتند که ماهیچههای موشهای بدون Msi۲ مشابه آنچه در دیابت اتفاق میافتد، گلوکز را به طور قابل توجهی کمتر متابولیزه میکنند.
عضله اسکلتی بافت اولیه برای حفظ کنترل گلوکز در کل بدن است، جایی که انسولین جذب گلوکز را از گردش خون به عضلات تسهیل میکند تا به عنوان منبع انرژی مورد استفاده قرار گیرد.
پژوهشگران ژاپنی از یافتههای خود به این نتیجه رسیدند که پروتئین Msi۲ پروتئینهای مرتبط با متابولیسم گلوکز را تنظیم میکند و نسبت انواع مختلف رشته عضلانی را در بافت عضلانی اسکلتی کنترل میکند.
آنها میگویند: موشهای فاقد Msi۲ فیبرهای نوع ۲a کمتری دارند و آتروفی عضلانی و همچنین کاهش قدرت در عضلات کتف را نشان میدهند. اگرچه ظرفیت انتقال گلوکز به طور قابل توجهی تغییر نکرد، ظرفیت دفع کل گلوکز در ماهیچههای اسکلتی با از دست دادن توده عضلانی در موشهای بدون Msi۲ کاهش یافت.
پژوهشگران میگویند یافتههای آنها میتواند منجر به توسعه درمانهایی شود که رشتههای عضلانی نوع ۲a را برای مبارزه با آتروفی عضلانی و توسعه راههایی برای بهبود قدرت عضلانی هدف قرار میدهند.
این مطالعه در مجله FASEB منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: آتروفی عضلانی
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: آتروفی عضلانی طور قابل توجهی آتروفی عضلانی عضلانی اسکلتی توده عضلانی بافت عضلانی موش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۶۱۲۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
التهاب عامل کلیدی در پیشرفت آرتروز زانو
به گزارش صدای ایران از گجت نیوز، در یک مطالعه جدید محققان خون ۲۰۰ زن سفیدپوست که در ابتدای آزمایش هیچ علائمی از آرتروز زانو نداشتند و بر اساس عوامل خطر سنتی مانند آسیب دیدگی قبلی زانو یا جراحی زانو کمخطر در نظر گرفته میشدند را مورد بررسی قرار دادند.
سپس آنها با استفاده از یک آزمایش جدید که به دنبال پروتئینهای موجود در خون برای پیشبینی خطر ابتلا به بیماری است، خون همین افراد را تجزیه و تحلیل کردند. بر اساس مقاله منتشر شده در مجله Science Advances در روز جمعه (٧ اردیبهشت)، تنها با بررسی شش پروتئین در خون میتوان با دقت پیشبینی کرد که کدام فرد در طول ۱۰ سال آینده دچار آرتروز زانو خواهد شد.
این آزمایش در برخی موارد میتواند تا هشت سال زودتر از اشعه ایکس که در حال حاضر روش تشخیصی استاندارد طلایی برای آرتروز است، بیماری را شناسایی کند. محققان بر این باورند که تشخیص زودهنگام اهمیت ویژهای دارد، زیرا اگرچه برای این بیماری درمانی قطعی وجود ندارد، اقدامات پیشگیرانهای وجود دارد که میتواند روند پیشرفت آن را کند کند. این اقدامات شامل حفظ وزن سالم، انجام ورزش کمفشار و مصرف داروهایی برای تسکین علائم میشود.
تشخیص زودهنگام آرتروز زانو میتواند به مثابه یک زنگ خطر عمل کند. به گفته دکتر ویرجینیا بایرز کروس، نویسنده اصلی این مطالعه و استاد دانشکده پزشکی دانشگاه دوک در کارولینای شمالی، این موضوع میتواند افراد را به سمت درمانهای پیشگیرانه سوق دهد. این امر میتواند از بروز عوارض بعدی بیماری مانند درد، ناتوانی و نیاز به تعویض مفصل جلوگیری کند.
علاوه بر این، دکتر کروس اشاره میکند که روزی شاید این یافتهها به دانشمندان در توسعه درمانهای پیشگیرانه جدید و مؤثرتر برای این بیماری کمک کند. برای مثال چنین درمانهایی میتوانند بر پروتئینهای موجود در خون که با این بیماری مرتبط هستند، تأثیر بگذارند.
آرتروز زانو شایعترین نوع آرتروز است و بیش از ۳۲.۵ میلیون بزرگسال در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار میدهد. این بیماری که در ابتدا بهعنوان یک بیماری فرسودگی و پارگی شناخته میشد، زمانی رخ میدهد که غضروف داخل مفصل (بهطور معمول در دستها، لگن و زانو) دچار تخریب شود. این امر باعث میشود استخوان زیرین به مرور زمان تغییر کند و منجر به درد، خشکی و تورم شود.
با وجود این، شواهد جدید حاکی از آن است که التهاب، نقشی اساسی در آسیب مفصلی ناشی از آرتروز زانو ایفا میکند. این بدان معناست که بیومارکرها یا نشانههای قابل اندازهگیری در بدن وجود دارند که میتوانند شروع بیماری را سالها پیش از مشاهده آسیب ساختاری با اشعه ایکس هشدار دهند.
در این مطالعه جدید، دکتر کروس و همکارانش دو مجموعه نمونه خون را از گروه شناختهشدهای از زنان سفیدپوست میانسال در انگلستان که از سال ۱۹۸۹ بهطور سالانه برای آرتروز زانو مورد بررسی قرار گرفته بودند، تجزیه و تحلیل کردند. تیم تحقیقاتی ۲۰۰ زن از این گروه را انتخاب کرد که از نظر سن و شاخص توده بدنی (BMI) با هم مطابقت داشتند. پس از ۱۰ سال پیگیری، نیمی از این زنان به بیماری آرتروز مبتلا شدند و نیمی دیگر نشدند.
محققان با استفاده از هوش مصنوعی، شش پروتئین را در نمونههای خون شناسایی کردند که به نظر میرسید نشانگر ابتلا به آرتروز زانو در آینده باشند. این نمونههای خون، هشت یا چهار سال قبل از تشخیص بیماری فرد، گرفته شده بودند. پروتئینهای شناساییشده در ایجاد التهاب و هوموستاز (ایستادگی خونریزی)، که اولین گام در پاسخ بدن به آسیب است نقش دارند.
برای تعیین دقت آزمایش، تیم تحقیقاتی از یک معیار ریاضی به نام مساحت زیر منحنی (AUC) استفاده کرد. امتیاز AUC کمتر یا مساوی ۵۰٪ نشان میدهد که یک آزمایش نمیتواند بین افراد مبتلا و بدون بیماری تمایز قائل شود.
امتیاز بالاتر از ۷۰٪ عملکرد قابل قبول و بالاتر از ۸۰٪ عالی در نظر گرفته میشود. شش پروتئین شناسایی شده در مطالعه جدید، امتیاز AUC برابر با ۷۷٪ را کسب کردند، این در حالی است که امتیاز پیشبینی بر اساس سن و شاخص توده بدنی افراد حدود ۵۰٪ و بر اساس درد زانو ۵۷٪ است.
اگرچه نتایج این مطالعه اولیه بسیار امیدوارکننده است، اما به گفته دکتر کروس این آزمایش به این زودیها در کلینیکها قابل استفاده نخواهد بود. تیم تحقیقاتی در حال حاضر باید بررسی کند که آیا این موفقیت در مورد مردان و همچنین افراد با نژادهای دیگر نیز قابل تکرار است. لازم به ذکر است که زنان بهخصوص بعد از ۵۰ سالگی، بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز زانو نسبت به مردان هستند.
دکتر کروس اشاره میکند پس از تکمیل این مرحله، آزمایشهای بالینی برای درمانهای جدید در انتظار ماست. به صورت تئوری، از این بیومارکرها میتوان برای سنجش کارایی داروهای خاص در توقف پیشرفت آرتروز زانو استفاده کرد. در صورت موفقیتآمیز بودن این روش در مدلهای حیوانی، چنین داروهایی میتوانند روی افرادی که در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند، آزمایش شوند.